Biznes petrochemiczny, począwszy od wydobycia ropy naftowej, poprzez jej transport i przeróbkę, a na użyciu jego produktów finalnych kończąc, jest z gruntu nieekologiczny. Postawienie szybów wiertniczych wymaga karczowania wielkich połaci lasów. Zajmują też ogromne obszary pustyń i gruntów rolnych oraz stwarzają konieczność przesiedlania ludzi, co zwykle odbywa się wbrew ich woli. Wydobycie ropy naftowej powoduje zanieczyszczenie gleby, wód i powietrza. Nikomu nie trzeba przypominać regularnych

katastrof tankowców, które niszczą delikatne ekosystemy wodne i przybrzeżne. Likwidacja szkód kosztuje podatników krocie, nie licząc innych strat, np. związanych ze spadkiem atrakcyjności turystycznej skażonych terenów. Również produkty rafinacji ropy naftowej, jak paliwa, pestycydy, tworzywa sztuczne i różne związki chemiczne, są bardzo toksyczne. Plastikowe opakowania zaśmiecają krajobraz i apełniają

Dochody z ropy naftowej wspomagają nierzadko rządy państw totalitarnych, które wykorzystują je też do celów sprzecznych z interesami obywateli oraz użytkownik ów benzyny na bogatej Północy. W krajach, w których rządzą szczególnie restrykcyjne reżimy czy na wielką skalę łamane są prawa człowieka, działają również koncerny paliwowe. Przykładem jest Birma, Sudan, Angola czy Nigeria. Na terenach oponośnych w delcie Nigru zginęło ponad 2000 przedstawicieli miejscowych plemion, sprzeciwiających się dewastacji swej ziemi, wody i powietrza. W potyczkach uczestniczyła armia rządowa, broniąca interesów koncernów naftowych. Szczególnie opornych skazano na śmierć. Wśród nich znalazł się znany na całym świecie nigeryjski pisarz Ken Saro-Wiwa, laureat tzw. alternatywnej nagrody Nobla. Według Amnesty International, istnieją dobrze udokumentowane dowody zaangażowania w nigeryjski konflikt firmy Shell, ale obecne są tam i inne potęgi: Mobil, Texaco i Elf.

Po drugiej stronie znalazły się firmy, które oficjalnie stwierdziły, że jeśli nawet brakuje niezbitych dowodów dotyczących przyczyn efektu cieplarnianego, ale istniej ą udokumentowane przypuszczenia, najwyższy czas rozważyć alternatywy, nie czekając na potwierdzenie najgorszego. Część firm (np. Shell, Amoco i BP) opuściła grupę GCC i zadeklarowała redukcję tlenków węgla o 10% w stosunku do roku 1990. Firmy te zaczęły inwestować w inne sektory energetyczne, wykazując coraz większe zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii. Przoduje w tym BP, która podjęła nawet decyzję

W dobie potwierdzonego naukowo efektu cieplarnianego koncerny paliwowe nadal stoją na stanowisku, że nie ma wystarczających dowodów wpływu tzw. gazów cieplarnianych, pochodzących m.in. ze spalania ropy naftowej i jej pochodnych, na ocieplenie klimatu. GCC (Global Climate Coalition), najbardziej agresywna amerykańska grupa lobbingowa, zrzeszająca największych producentów paliw, której członkowie finansowali kampanię wyborczą George´a Busha, odegrała po jego elekcji kluczową rolę w zablokowaniu ratyfikacji przez USA protokołu z Kioto, podważając jego sensowność i wykazując negatywne skutki dla gospodarki amerykańskiej. Prym wiodły: Mobil, Texaco i Exxon, która w Europie (także w Polsce) działa jako Esso.