Zmiany klimatu są największym zagrożeniem dla przyrody i dla ludzkości. Aby ograniczyć ich skutki, musimy zahamować globalne ocieplenie. Od czasów przedindustrialnych temperatura na Ziemi podniosła się o 0,7oC i rośnie coraz szybciej. Powstrzymanie katastrofy zależy od tego, czy uda nam się zatrzymać ten wzrost poniżej krytycznej granicy 2oC. Nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) wskazuje, że dla osiągnięcia tego celu konieczna jest redukcja emisji gazów cieplarnianych (dwutlenek węgla, metan, podtlenek azotu, sześciofluorek siarki, fluorowęglowodory i petrofluorokarbony) do atmosfery.

Zgodnie z zaleceniami IPCC, abyśmy byli bezpieczni, powinniśmy całkowicie przestać emitować gazy cieplarniane jeszcze przed końcem XXI wieku. To z kolei wymaga:

• przynajmniej 30% redukcji emisji w krajach uprze- mysłowionych do roku 2020 (w porównaniu z rokiem bazowym 1990);
• 80% redukcji w krajach uprzemysłowionych do roku 2050 (rok bazowy 1990);
• globalnej redukcji rzędu 50% - 85% do 2050 roku (rok bazowy 2000).
  

Oznacza to, że kraje uprzemysłowione – w tym Polska - powinny prawie całkowicie zaprzestać emisji gazów cieplarnianych około 2050 roku.
Aby skutecznie walczyć z globalnym ociepleniem, 154 państwa podpisały w 1992 roku Ramową Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC). Na jej podstawie ustalono cele i zasady współpracy państw na rzecz zapobiegania zmianom klimatu, a także ograniczania ich negatywnych skutków min. poprzez redukcję emisji gazów cieplarnianych. Konwencja weszła w życie w 1994 roku. Najważniejsze globalne decyzje sygnatariuszy Konwencji podejmowane są podczas corocznych spotkań -  Konferencji Stron Konwencji (COP – Conference of the Parties)

Ciąg dalszy tutaj

Więcej o Konwencji tutaj