Dziewczyny zarabiają od 35-60 dolarów za miesiąc pracy, szef zaś, obcinając im pensje, zyskuje kilkadziesiąt tysięcy dolarów. Podczas gdy one jedzą kolacje w kantynie fabrycznej, on zabawia się w eleganckiej restauracji. On mieszka w ogromnym mieszkaniu z ogrodem na dachu, one zaś w 12-osobowych pokojach w opłakanym stanie. Obie jednak strony łączy wiara w możliwość rozwoju i jeszcze jedno, wyjątkowe hobby, ale jakie, nie zdradzę.

 

Praca w fabryce wre po 20 godzin na dobę, nikt nie dostaje opłat za nadgodziny, kwoty ich wypłat są fałszowane a ewidencja godzin pracy dublowana. Potencjalne strajki są zakazane, a szef spóźnia się z wypłatą. Czy pracownicy dadzą się ponieść emocjom (ja osobiście nazwalałbym to zdrowym rozsądkiem) i zastrajkują? Jak przebiegają kontrole w takich fabrykach? W jakich warunkach żyją pracownicy chińskich fabryk? Jak kochają, tęsknią za domem i nienawidzą swych przełożonych? Jak fantazjowanie o magicznym świecie pomaga im przetrwać? I jak ich szef tłumaczy zdanie ” pracownicy nas wykorzystują” ? Na to pytanie i wiele więcej odpowie ten wstrząsający dokument.

 

Co mnie zszokowało najbardziej to fragment przedstawiający wizytację zachodnich inwestorów, którzy ze szczerą naiwnością mówią: „Oni tu mają też hotel. Ależ to wygodne. I na pewno są szczęśliwi, bo w końcu mogą zarobić”. Tak właśnie zachód czyści sobie sumienie, pytanie tylko czy ci ludzie są aby na pewno aż tacy szczęśliwi? Ponadto uważni widzowie znajdą tu także wątek polski.

 

Film wraz z dwoma innymi dokumentami: „W górę Jangcy” oraz „Sfabrykowany świat” dostępny jest w kolekcji Planete Doc Review: „Oblicza Chin”.