Protest rozpoczął się we wrześniu 2010 roku. Strajki trwały trzy dni. Włączyło się do nich 200 tys. pracowników z całego kraju. Żądania protestujących pracowników i przedstawicieli związków zawodowych ograniczały się do wprowadzenia pensji minimalnej w wysokości $ 93 miesięcznie. Koniec strajków zarządzili przywódcy związków zawodowych w odpowiedzi na zaproszenie do rozmów wysunięte przez Ministerstwo Polityki Społecznej.

 

Mimo to, wielu pracowników, którzy wrócili do fabryk po strajkach zostało zwolnionych, a przywódcom związków postawiono zarzuty. Sankcje można potraktować jako karę za uczestnictwo w strajkach. Takie traktowanie pracowników jest nie tylko niezgodne ze standardami Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO), ale także naruszają konstytucyjne prawa obywateli Kambodży. W odpowiedzi, rząd Kambodży wymusił na pracodawcach wycofanie zarzutów wobec przywódców związkowych, oraz wezwał ich do negocjacji. Na początku października rząd nakazał właścicielom fabryk przywrócenie zwolnionych do pracy w przeciągu 48 godzin. Pracodawcy jednak odwołali się od tej decyzji. Sprawa jest w toku. Wielu pracodawców nie zaakceptowało decyzji rządu, przez co wielu pracowników nie może jednak wrócić do pracy.

 

 

Jednym z  pracowników, których spotkał taki niesprawiedliwy los jest Sous Chantha, przywódca związku zawodowego od 2008 roku, reprezentant 1000 członków związku Independent Democratic Union Federation (IDUF). Został on zaaresztowany 18 listopada pod zarzutem posiadania narkotyków. Do tej pory nie wypuszczono go na wolność. CCC wierzy, że zaaresztowanie go było wynikiem skorumpowania policji przez właścicieli fabryki. Dodatkowo Cambodia League for the Protection and Defense of Human Rights (LICADHO) twierdzi, że raporty z zatrzymania są niespójne oraz, że brak jest dowodów na przedstawione mu zarzuty. Raporty możecie porównać klikając tutaj. Sous Chanta kilka został wezwany przed sąd, ale rozprawy te nie przyniosły żadnych, konkretnych rozwiązań. 20.12.2010 sąd odmówił wypuszczenia go za kaucją m.in. pod pretekstem, że postawione mu zarzuty mają charakter kryminalny i wypuszczenie go mogłoby prowadzić do kolejnych przestępstw. 24.12.2010 Sous Chanta po raz kolejny stanął przed sądem gdzie jako dowód rzeczowy w jego sprawie przedstawiono 9 opakowań z  pigułkami. 3 z tych skierowano do dalszych analiz przez organy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Wyniki analiz wciąż nie dotarły do sądu, w związku z tym data kolejnej rozprawy nie jest znana. Przedstawiciele CCC odwiedzili Sous Chanta w więzieniu 30.12.2010. Sous Chanta pragnie wrócić do pracy i dalej przewodniczyć związkowi zawodowemu. Jego głównym zmartwieniem są teraz losy jego rodziny, bo było on jedynym jej żywicielem. Pomoc finansową członkom rodziny zaoferowali pozostali związkowcy, jednakże przekazana ( ok 0.1 $) pozwoli pokryć koszty wynajmu pokoju i jakieś dodatkowe małe wydatki.

 

Od września Clean Clothes Campaign wzywa marki odzieżowe, które zlecają wykonanie ubrań w opisywanych fabrykach by wyraziły poparcie dla pracowników i wymogły na zarządach fabryk przeprowadzenie ugodowych rozmów z pracownikami I związkami zawodowymi.

 

Gap, Zara i H&M zlecają szycie w wielu zaangażowanych w konflikt fabrykach. Dlatego, jako klienci tych marek powinniśmy wpłynąć na ich zachowanie i wymóc na nich by zażądały natychmiastowego powrotu pracowników do pracy i wypłacenia pracownikom odszkodowań za czas kiedy nie mogli zarabiać pieniędzy. Firmy te wykazały już swoje zainteresowanie i kontaktowały się z fabrykami, jednakże ich interwencja było niewystarczająca.

 

H&M twierdzi, że w wyniku ich interwencji 360 z 500 pracowników wróciło do pracy w fabrykach. Pozostali ( w tym 19 działaczy związkowych) mogli powrócić do pracy już w grudniu, jednakże stałoby się to kosztem odszkodowania za miesiące w których nie otrzymywali pensji. Takie rozwiązanie sprawy nie było dla nich satysfakcjonujące, a właściciele fabryki nie chcieli ustąpić.

Następne spotkanie, mające na celu rozwiązanie konfliktu, w którym uczestniczyć mają przedstawiciele Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) oraz organizacji Better Factories Cambodia (BFC) ma się odbyć 17.01.2011. H&M twierdzi, że ich przedstawiciel jest w stałym kontakcie z dostawcami, BFC oraz ILO w Kambodży by nadzorować rozwój wydarzeń. Równocześnie przedstawiciele H&M nie zdawali sobie jednak sprawy z faktu, że pracownicy, którzy powrócili do pracy, są traktowani w sposób bardziej surowy, a niektórzy z nich zostali wezwani do sądu w wyniku złożenia skargi ze strony fabryki. Dodatkowo przedstawicielka działu CSR w H&M, Helena Helmersson, nie zauważała problemów w mniejszych fabrykach, koncentrując się na tych największych. Te, nieznane H&M problemy zostały przedstawione podczas spotkania z przedstawicielami CCC.

 

Działalność GAP w tej kwestii ograniczyła się do zapoznania się z raportem fabryki dotyczącym sytuacji i spotkania z dostawcami. W niedalekiej przyszłości planują kolejne spotkania z przedstawicielami organizacji (np. ILO Cambodia) podczas których będą planować kolejne kroki do rozwiązania problemu.

 

 

 

Oczekiwania przedstawione w liście to:

• Przywrócenie pracowników do pracy

• Wypłacenie im odszkodowań

• Wycofanie zarzutów przeciwko pracownikom

• Zaakceptowanie istnienia I działania związków zawodowych na terenie fabryk

• Zaprzestanie zachowań mających na celu osłabianie związków zawodowych (np. Poprzez przekupywanie przywódców związkowych)

• Rozpoczęcie pokojowych negocjacji z pracownikami na temat godziwej płacy I innych świadczeń dla pracowników

• Wycofanie zarzutów przeciwko Sous Chantha i doprowadzenie do wypuszczenia go na wolność