Polecamy cały reportaż magazynu Ecologist  (w j. angielskim).

 

Holenderska organizacja SOMO już w 2008 r. opublikowała raport wskazujący karygodne nadużycia na plantacji Kericho. Unilever zaprzeczył jednak wówczas zarzutom. Podkreślił, że nie ma dowodów na występowanie nieprawidłowości oraz że plantacja posiada certyfikat Rainforest Alliance, którego wymogi obejmują prawie setkę kryteriów społecznych i środowiskowych. Audytorzy instytucji certyfikującej przeprowadzili w 2010 r. dwa audyty, w tym jeden niezapowiedziany, i nie zauważyli żadnych problemów. Jednak dziennikarka Ecologist, która w marcu 2011 r. rozmawiała z pracownicami plantacji, usłyszała wstrząsające historie.

 

Niektóre kobiety twierdzą, że musiały współżyć z przełożonymi płci męskiej, aby przetrwać. Ci ostatni domagali się seksu w zamian za przydzielenie lżejszych obowiązków, pomoc w załatwieniu lepszych warunków mieszkalnych, naprawę mienia lub dodatkowe pieniądze. Wiele domów przeznaczonych dla pracowników plantacji okazuje się być w stanie ruiny, są brudne, przeludnione, źle wentylowane, niektóre nie mają elektryczności, a liczni mieszkańcy muszą dzielić wspólne toalety i łazienki. Pracownicy zeznają również, że wielu z nich pozostaje miesiącami, a nawet latami zatrudnionych na warunkach okresu próbnego – bez świadczeń należnych z tytułu umowy o pracę.

 

 

"Nie pokażę ci mojego domu", Esther mówi dziennikarce Ecologist, "po prostu za bardzo się wstydzę. Próbowałam załatwić sobie przeniesienie, ale mam wybór dać 500 kenijskich szylingów łapówki albo przespać się z przełożonym. Ale on nie pójdzie ze mną do łóżka. Uważa, że mając 48 lat jestem za stara."

 

Nie pierwszy raz przemysł herbaciany w Kenii – gdzie działa wiele innych firm oprócz Unilever – jest krytykowany. Brytyjska organizacja War on Want zebrała liczne dowody na to, że wyzysk w tym sektorze jest tam wszechobecny.