Permanent Peoples Tribunal (PPT) to międzynarodowy trybunał społeczny, który powstał w 1979 r. z inicjatywy włoskiego senatora Lelio Basso i służy jako obywatelski sąd rozważający zarzuty i skargi dotyczące łamania praw ludzi na całym świecie. Jak dotąd, trybunał zajmował się 35 przypadkami nadużyć i pogwałcenia praw człowieka. Brał udział w sprawach dotyczących katastrofy w mieście Bhopal, suwerenności Tybetu oraz interwencji USA w Nikaragui.

Proces w sprawie „wielkiej szóstki”⁽¹⁾ rozpoczął się tydzień temu i odbywa się w Bangalore w Indiach. Trybunał wysłuchał zeznań naukowców, lekarzy i prawników. Poszkodowani rolnicy, pracownicy, matki i konsumenci z całego świata, również składają zeznania dotyczące sprawy. Sami oskarżeni także zostaną wezwani do zajęcia stanowiska i do przedstawienia swoich działań na przyszłość. PPT nie ma prawomocnego wyroku i nie może nałożyć kary na firmy. Poprzez toczący się „proces” chce natomiast nagłośnić kwestię łamania praw człowieka przez korporacje biotechnologiczne i tym samym podwyższyć świadomość tego problemu.

Pesticides Action Network International (PAN), globalna sieć stanowiąca 600 organizacji w 90 krajach, spędziła wiele lat zbierając informacje dotyczące wpływu pestycydów na zdrowie ludzi i ubiega się o sprawiedliwość dla ponad 25 ofiar, w tym 11 letniego chłopca z Paragwaju, Silvino Talavera, który zmarł po kontakcie (wchłonięciu oparów) z herbicydem Monsanto – RoundUp – rozpylonym przez sprzęt opryskujący.

 

Korporacje znane jako „wielka szóstka” (”Big 6”) kontrolują ok. 74% światowego rynku pestycydów oraz dominują w globalnym rynku nasion. Bayer odrzuca zarzuty mówiąc, że „masowo zniekształca się rolę pestycydów w naszym społeczeństwie.” Zaś Monsanto i Dow po spotkaniu z „The Ecoligist” nie chcieli udzielać komentarzy w tej sprawie.

 

Szacuje się, że 355 tys. ludzi umiera każdego roku z powodu nieumyślnego zatrucia toksycznymi chemikaliami. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wiele z tych przypadków to osoby wystawione na działanie pestycydów i innych substancji agrochemicznych.

 

Endosulfan to insekcyd polichlorowy, chloropochodny węglowodorów aromatycznych, pochodny cyklodienowy, używany głównie przy uprawach bawełny, kawy i herbaty. Endosulfan jest związkiem wyjątkowo toksycznym powodującym zaburzenia hormonalne zarówno wśród ludzi i zwierząt. Dzięki kampanii organizacji pozarządowych, w tym Pesticides Action Network, użycie tego środka zostało zakazane na całym świecie w ramach Konwencji Sztokholmskiej w kwietniu 2011 r. Zakaz ma wejść w życie w połowie 2012 r. Wiele krajów, w tym kraje członkowskie Unii Europejskiej, Australia, Nowa Zelandia, kraje Afryki Zachodniej, Stany Zjednoczone, Brazylia, Kanada zakazały stosowania endosulfanu już kilka lat temu. Niestety środek ten jest wciąż stosowany na masowa skalę w Indiach, Chinach i kilku innych krajach.

 

Neonicotinoidy to grupa insektycydów działająca na centralny układ nerwowy owadów. Wiele badań wskazuje, że to właśnie te środki wytwarzane i sprzedawane m.in. przez firmę Bayer, są odpowiedzialne za masowe wymieranie pszczół i innych niezwykle pożytecznych dla człowieka owadów zapylających. W Unii Europejskiej miód odgrywa kluczową rolę w produkcji ponad 80 mln ton żywności rocznie – daje to ok. 160 kg żywności w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Jak twierdzi Graham White, hodowca pszczół z Wielkiej Brytanii, od 1993 r. w Europie wymarło ponad milion kolonii pszczół (kolonia liczy od 20 do 60 tys. osobników). W Wielkiej Brytanii w zimie 2008/2009 w ulach ubyło ok. 20% owadów, we Francji straty sięgają ok. 30% populacji pszczół, a w Niemczech – nawet do 60%. W związku z tą dramatyczną sytuacją, niektóre kraje europejskie, m.in. Niemcy, Francja, Włochy i Słowenia zakazały użycia neonicotinoidów. We Włoszech, od momentu wprowadzenia zakazu, odnotowuje się przyrost populacji tych cennych owadów.

 

Przemysł pestycydów jest niewiarygodnie silny i bardzo trudno jest udowodnić korporacjom nieumyślne spowodowanie śmierci, nawet jeżeli ich produkty zabiją setki ludzi rocznie i mają niszczycielski wpływ na środowisko. Najwyższy czas, aby firmy które produkują te toksyczne substancje otrzymały rachunek za szkody, które wyrządziły.

 
 

 

Opracowano na podstawie: The Ecologist, Pesticide Action Network UK

 

Tłumaczenie z j. angielskiego: Maciej Skinderowicz