Jaka jest prawdziwa cena ropy wydobywanej w Nigerii? Nigeria pozostaje od lat przykładem złych praktyk ponadnarodowych koncernów wydobywających na jej terenie ropę, jednak teraz już nie tylko sektor prywatny, lecz również rządy krajów Unii Europejskiej, a pośrednio jej obywatele, mogą mieć na sumieniu dramatyczną sytuację mieszkańców Nigerii i opłakany stan jej środowiska naturalnego. Kiedy Europa przestanie jedną ręką wspierać mieszkańców krajów Globalnego Południa a drugą wykorzystywać ich zasoby i potencjał do zabezpieczania własnych interesów?

 

Film „Cena ropy”, 20-minutowy dokument nakręcony we wrześniu 2011r., w Delcie Nigru przez L.Tommasini jest żywym dowodem na wykorzystywanie krajów Globalnego Południa w celu zabezpieczenia dostaw ropy i gazu na potrzeby europejskich konsumentów. Film został wyprodukowany przez europejską sieć CEE Bankwatch Network, której członkiem jest Polska Zielona Sieć. Dokument powstał we współpracy z trzema innymi organizacjami pozarządowymi zajmującymi się monitorowaniem europejskiej polityki (Campagna per la Riforma della Banca Mondiale (Włochy), Les Amis de la Terre (Francja), urgewald (Niemcy)). 

 

Pokaz filmu odbędzie się 23. kwietnia (poniedziałek) w Krakowie, w Klubie Finka (ul. Warszauera 1), o godz. 19:00. Wprowadzenie do filmu zapewni Ola Antonowicz z Polskiej Zielonej Sieci.

  

 

Film stawia nas – Europejczyków twarzą w twarz z konsekwencjami naszych nawyków konsumpcyjnych, retoryką naszych polityków i podwójnymi standardami naszych firm wydobywczych. Z każdym niepotrzebnym zakupem, każdym lotem samolotem i niekończącą się pogonią za coraz bardziej komfortowym stylem życia uzasadniamy działania europejskich polityków starających się zapewnić bezpieczeństwo dostaw energii za wszelką cenę. Dajemy również przestrzeń do rozwoju firmom takim jak np. pokazywany w filmie koncern ENI, których standardy społeczne czy środowiskowe nigdy nie znalazłyby zrozumienia w Europie.

 

Jednym z rażących przykładów negatywnego wpływu wydobycia ropy na społeczeństwo są nieodłącznie kojarzące się z krajobrazem Delty Nigru pochodnie gazowe. Te pokazywane w filmie należą do włoskiego koncernu ENI. Co ciekawe, spalanie gazu w pochodniach jest w Nigerii zabronione prawem z racji negatywnego wpływu na zdrowie ludzi i stan środowiska. ENI na swojej stronie twierdzi, że zaniechał spalania gazu w ten sposób. Zdjęcia L.Tommasini, na bazie których powstał film, dowodzą jednak czego innego.

 

Inną kwestią są wycieki ropy. Dziś w Delcie Nigru znajduje się ok. 10 000 km rurociągów, z których wiele liczy sobie 40 lat, a ich poziom korozji jest przyczyną niekończących się wycieków. Zgodnie z oficjalnymi danymi, w Delcie Nigru jest ok. 2000 wycieków ropy, które powinny być niezwłocznie usunięte. Jedną z największych katastrof był wyciek z rurociągu Trans-Niger należącego do firmy Shell, który miał miejsce w 2004r. Ogromne wycieki z rurociągów firmy Shell miały też miejsce w 2008-2009r. W ich wyniku dziesiątki tysięcy ludzi z okolicznych miejscowości Goi i Bodo straciły warunki dożycia, a zanieczyszczenia nie zostały usunięte do dzisiaj, mimo wieloletnich starań lokalnych społeczności.

 

 

Indywidualna zmiana postaw jest ważnym sygnałem, nie wystarczy jednak, by uratować kolejne pokolenia Nigeryjczyków od nędzy i braku perspektyw. Dopiero poważna zmiana sposobu myślenia o tym, jak zapewnić Europie bezpieczeństwo energetyczne, może w przyszłości doprowadzić do tego, że kraje Globalnego Południa takie jak Nigeria, będą miały szansę na rozwój. Zmiana polityki energetycznej i filozofii korzystania z energii i wyboru jej źródeł jest możliwa bez straty dla europejskiego poziomu życia. Zacznijmy więc rozmawiać o przyszłości bezpiecznej dla nas i naszych sąsiadów w krajach Globalnego Południa. Energia produkowana lokalnie ze źródeł odnawialnych jest lepszym rozwiązaniem dla Europy w przyszłości, niż uzależnienie od paliw kopalnych sprowadzanych z całego świata kosztem degradacji środowiska i naruszeń praw człowieka (dziś 80% ropy i 60% gazu spalanego w Unii Europejskiej pochodzi z importu).

 

Skutki wydobycia nigeryjskiej ropy i gazu na nasze potrzeby spowodowały olbrzymie szkody dla środowiska oraz uniemożliwiły życie lokalnym społecznościom zamieszkującym tereny, na których prowadzi się prace wydobywcze. Firmy które doprowadziły do dewastacji tych terenów, muszą po pierwsze naprawić wyrządzone szkody, a po drugie poprawić standardy pracy przynajmniej na takie, jakie byłby akceptowalne w Europie.

 

Więcej o sytuacji związanej z wydobyciem ropy i gazu w Nigerii można przeczytać w raporcie“Rzeczywistość, która stoi za europejskim bezpieczeństwem energetycznym. Przypadek Nigerii”.