11 czerwca, po rozpoczęciu Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012, sponsorowanych m.in. przez firmę Adidas, dziesiątki pracowników PT Kizone przemaszerowały przez Dżakartę, wzywając Adidasa do wypłacenia zaległych odpraw na łączną sumę 1,8 miliona dolarów. Demonstranci najpierw udali się pod Ambasadę Niemiec, wzywając jej przedstawicieli do wywarcia nacisku na firmę Adidas, która ma siedzibę w Niemczech, by ta wypełniła swoje zobowiązania wobec indonezyjskich pracowników. Następnie przeszli pod Ambasadę Wielkiej Brytanii, domagając się od Adidasa natychmiastowej wypłaty zaległych kwot, stanowiących drobny odsetek sumy, jaką koncern zapłacił za sponsorowanie Olimpiady 2012 w Londynie. Pracownicy PT Kizone pytali: Adidasowi udało się zostać sponsorem Olimpiady 2012 w Londynie – dlaczego nas zostawił w zawieszeniu?

 

 

Do protestujących w Dżakarcie dołączyli aktywiści w całej Europie, m.in. w Austrii, Hiszpanii, Danii i Wielkiej Brytanii, organizując różne akcje przed sklepami Adidasa w dużych miastach, aby zwrócić uwagę na los pracowników PT Kizone i domagać się od Adidasa wypłaty zaległych odpraw. Działania podjęli także studenci w USA, domagając się od swoich uczelni zerwania kontraktów z firmą, jeśli ta nadal będzie wypierać się odpowiedzialności w tej sprawie. Równocześnie Adidas otrzymał kilka tysięcy listów od zaniepokojonych konsumentów, w tym ponad 700 listów z Polski.

 

 

 

Zaledwie kilka dni po demonstracjach Adidas poprosił o spotkanie z okręgowym związkiem zawodowym, reprezentującym większość pracowników PT Kizone, oraz związkiem zakładowym. Na spotkaniu, które odbyło się we wtorek 12 czerwca, Adidas przedstawił plan zapewnienia pomocy żywnościowej, o wartości około 300 000 rupii na osobę, wszystkim pracownikom  PT Kizone przed Eid al-Fitr, ważnym świętem w kalendarzu muzułmańskim, w tym roku przypadającym w połowie sierpnia. Łączna kwota oferowana przez Adidasa wyniosłaby około 86 000 dolarów, czyli niecałe 5% żądanej przez pracowników sumy. Oba związki odrzuciły tę propozycję jako nieadekwatną i zażądały od Adidasa zapewnienia pracownikom pełnej odprawy. Pracownicy już wcześniej stwierdzili wyraźnie, że bony żywnościowe nie wystarczą do rozwiązania sporu. W liście wysłanym do Adidasa  napisali:

 

 

Po spotkaniu jeden z pracowników stwierdził: Ta propozycja to nie żadna rekompensata ani wyraz prawdziwej troski ze strony Adidasa, to zniewaga dla nas wszystkich.

 

 

Adidas wyraźnie zaczął odczuwać presję ze strony konsumentów i mediów o czym świadczy fakt, że Adidas zgodził się spotkać bezpośrednio ze związkiem zawodowym reprezentującym większość pracowników PT Kizone. Równocześnie firma rozpoczęła proces mediacji z Uniwersytetem Wisconsin w sprawie rozstrzygnięcia sporu. Teraz musimy przekonać koncern do dalszych działań i zapewnienia pracownikom należnych im wypłat.

 

Udowodnijmy Adidasowi, że Nie ma rzeczy niemożliwych!¹