Plastik jest wszędzie. Nie tylko w morzach i oceanach, ale także w wodzie, którą pijemy i w kosmetykach, których codziennie używamy. Plastiku wciąż przybywa – rocznie produkuje się go ponad 280 mln ton, a wyspa śmieci na Pacyfiku ma w tym momencie powierzchnię 5 razy większą od powierzchni Polski. Problem nie maleje, bo wciąż produkuje się plastikowe przedmioty, które rozłożą się po kilkuset latach, przez cały ten czas towarzysząc naszym dzieciom i wnukom.

 

Szybka moda przypomina fastfood. Jest tania, uzależnia i szkodzi środowisku. Prawdziwą cenę płacą osoby szyjące nasze ubrania, które za swoja pracę otrzymują grosze. To prawdziwa katastrofa humanitarna, której skutkiem są tony nikomu niepotrzebnych ubrań, które trafiają na składowiska śmieci lub do krajów globalnego Południa niszcząc ich gospodarkę. Ubrania niosą ze sobą również inne niebezpieczeństwo. To chemikalia, np. te używane przy bieleniu bawełny lub przy konserwacji ubrań, które muszą w dobrym stanie przebyć drogę z Azji do twojego sklepu. Prawdopodobnie teraz masz na sobie podkoszulek, który uszyła dziewczyna z Bangladeszu i który później nasączono zagrażającymi twojemu zdrowiu grzybobójczymi substancjami… i który za kilka miesięcy trafi na wysypisko, gdzie będzie rozkładał się kilkaset lat.

 

Toksyczne substancje chemiczne, które od wielu lat stosowane są niemal powszechnie w rolnictwie, są ogromnym problemem dla środowiska i zdrowia ludzkiego. Mogą mieć negatywny wpływ na układ nerwowy człowieka, powodować wady rozwojowe i raka. Obwinia się je również o powodowanie śmierci pszczół i innych owadów zapylających. Jeśli w twoim menu znajdują się owoce i warzywa z gospodarstw konwencjonalnych, kontakt z pestycydami masz codziennie.