Związki endokrynnie czynne to tacy hormonalni oszuści, którzy „podają się” się za naturalne hormony, a organizm nie zawsze potrafi dostrzec różnicę. W rezultacie reaguje na te związki tak samo jak na hormony naturalne lub syntetyczne (czyli leki), co może zaburzać jego równowagę hormonalną i prowadzić do licznych problemów zdrowotnych. Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj.

 

Niektóre substancje endokrynnie czynne, zwane estrogenopodobnymi (lub estrogen mimics, czyli imitatorami estrogenu), mogą naśladować działanie naturalnego estrogenu w organizmie. Należą do nich m.in. BPA, nonylofenol, ftalany i polichlorowane bifenyle. Chociaż ich nazwy kojarzą się raczej z laboratorium chemicznym, związki te znajdują się w wielu zupełnie zwyczajnych przedmiotach codziennego użytku. Mimo że niektórzy naukowcy klasyfikują je jako „słabe” estrogeny środowiskowe, badania wskazują, że długotrwała ekspozycja nawet na ich niskie dawki – zwłaszcza w przypadku takich substancji jak BPA – może zwiększać ryzyko zaburzeń równowagi hormonalnej, raka piersi i innych problemów zdrowotnych. W dalszej części przyjrzymy się bliżej temu, gdzie czają się te chemikalia i jak możemy zmniejszyć nasze narażenie na kontakt z nimi, żeby obniżyć ryzyko chorób estrogenozależnych, w tym nowotworów piersi.

 

 

Kobiety są ogólnie bardziej wrażliwe na skutki ekspozycji na działanie związków endokrynnie czynnych przez całe życie, ale niektóre jego okresy mają w tym względzie szczególne znaczenie.

 

Ciąża: Z badań wynika, że okołoporodowa (przed i po porodzie) ekspozycja na substancje chemiczne może być istotniejsza z punktu widzenia ryzyka raka piersi niż kontakt z nimi w dorosłym życiu. Związki endokrynnie czynne mogą przenikać z organizmu kobiety do płodu przez łożysko – stwierdzono ich występowanie zarówno w płynie owodniowym, jak i w krwi pępowinowej. Kobiety w ciąży powinny więc koniecznie unikać tych substancji, żeby chronić swoje nienarodzone dzieci.